Gemert-Bakel

Mijn naam is Therese van den Eventuin - Boogaerts.

Ruim veertig jaar was ik werkzaam in de zorg; in ziekenhuis, verzorgingshuizen en verpleeghuizen. Ook in de thuiszorg heb ik een aantal jaren mogen werken. Vandaar dat mijn aandachtsveld uitgaat naar  Het Sociaal Domein. Dit is een enorm breed veld. Het omvat WMO, (Wet Maatschappelijke Ondersteuning), Jeugdzorg en Participatie. Participatie wil zeggen: iedereen mag en moet meedoen.

In die  40 jaar heb ik de zorg enorm zien veranderen. Door marktwerking heeft zich een ware revolutie voltrokken. De verzorgingsstaat, met het oog voor het welbevinden van de mens,  is ingeruild voor een samenleving met een overheid die steeds vaker zegt: “daar gaan wij niet over , zoek het zelf maar uit”. Dit heeft geleid tot grote verschillen in beloning. De extreme salarissen van directie en managers van zorginstellingen aan de ene kant; en aan de andere kant nauwelijks financiële vooruitgang en grote werkdruk voor het personeel op de werkvloer.

De flexcontracten hebben grote onzekerheid gebracht. Door de opleving van de economie, zie je nu dat er weer grote vraag komt naar zorgpersoneel en worden er weer vaste contracten aangeboden. Zo blijft zorgpersoneel een speelbal, want bij verandering kan dit zo weer omkeren.

De  drie centralisaties moeten leiden naar een  zorgzame samenleving, waarin  het vanzelfsprekend is dat mensen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen leven. Centraal moet dan staan, dat een inwoner van Gemert-Bakel weet, dat als hij/zij er niet uitkomt, er mensen en netwerken klaar staan die verder kunnen helpen. Dat is ook het streven van de gemeente. Toch vallen er altijd mensen tussen wal en schip. We zijn het aan deze mensen verplicht die eruit te lichten.

Het is niet utopisch te denken, dat er in Gemert-Bakel plaats is voor iedereen. Voor de jonge vrouw die, door allerlei problemen, slachtoffer is geworden van een loverboy, die haar totaal beroofd heeft van alle gevoel van eigenwaarde. Voor de verslaafde, die door drugs of games, niet meer leeft in de werkelijkheid. Voor de arbeidsongeschikte, die nog zo graag mee wil doen en recht heeft op een beschaafde behandeling door een organisatie als Senzer. Kortom voor iedereen, die om wat voor reden dan ook, zich niet zelf kan redden, moet er hulp zijn die uiteindelijk leidt naar zelfredzaamheid.

Het huidige college heeft hier ook stappen  gezet met de inzet van wijkverpleegkundigen, opvoedondersteuners en  dorpsondersteuners.  Maar het moet doorontwikkeld worden.

In het nieuwe college moet meer ruimte komen voor goede zorg.

Het budget moet geoormerkt worden, zodat geld dat voor de gehele zorg bedoeld is ook daaraan besteed wordt. In 2017 is een deel van het geld voor zorg verdwenen in de pot algemene middelen. Daarmee kun je wel de begroting in orde maken, maar het is geen goede beleidsvoering.

Wij als SP Gemert-Bakel streven naar eerlijke, goede zorg. We streven naar menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid en solidariteit.

Er valt echt iets te kiezen op 21 maart.