Gemert-Bakel

Het is maar een plattelandsgemeente in het oosten van Brabant, maar je waant je in de Verenigde Staten van Amerika. We zijn al zover van ‘huis’ dat we te maken hebben met overgewaaide neoliberale gewoonten en gedragingen. Slechts één ding is hierbij van belang: GELD. Waarom willen sommige mensen alleen nog maar meer geld zien, verblind als ze zijn door eurotekens.

Waar het hier over gaat, zal wel duidelijk zijn: de monsterclaims die sinds kort bij de gemeente Gemert-Bakel zijn neergelegd. Als de claims toegewezen worden vreten ze de gemeente financieel helemaal op. Mocht maar een gedeelte toegewezen worden, en dan spreken we mogelijk nog van miljoenen euro’s, zal onze gemeente die last nooit kunnen dragen. Gemert-Bakel heeft al een miljoenen tekort in het sociale domein (WMO, Jeugdzorg, uitvoering participatie) dat de komende jaren alleen nog maar zal groeien en waar nog lang geen oplossing voor gevonden is.

Is claimen het nieuwe middel geworden om de lokale overheid onder druk te zetten. Een prachtige manier om middels een claim iets anders gerealiseerd te krijgen. Je zou dat ook chantage kunnen noemen. Een regelrechte bedreiging voor onze samenleving. Nu wil ik niet suggereren dat er bij de onderhavige claims sprake is van chantage, maar het potentiële gevaar is wel degelijk aanwezig. Overheden durven straks geen vergunning meer te weigeren, bang dat ze zijn om met juridische problemen opgezadeld te komen zitten. Afgezien van het feit dat het inhuren van juristen al een kapitaal kost.

En wie moet er voor het financiële probleem opdraaien? Het geijkte antwoord is: de samenleving. Maar de samenleving is zo’n abstract begrip. In concreto bekent het in dit geval de Gemerts-Bakelse bevolking. Dus jij en ik. Alle tekorten moeten uiteindelijk betaald worden d.m.v. belastingen of door fors te snijden in voorzieningen die er zijn. Minder huishoudelijke hulp, minder subsidie om de jeugd te laten sporten, minder geld om armoede te bestrijden, minder geld om wegen te herstellen, geen geld voor het centrum van Bakel en ga zo maar door. Dit gevaar is niet denkbeeldig, zeker in het licht van de miljoenen tekorten die er al zijn en dreigen. Hoe gaat het bestuur van de gemeente Gemert-Bakel deze gigantische problemen aanpakken?

Opvallend is ook dat beide megaclaims uit de hoek van een maatschappelijke sector komen. Wordt dit de nieuwe methode om vergunningen voor de intensieve veehouderij af te dwingen nu de maatschappelijke druk om het aantal dieren te minderen groter wordt. Ik mag aannemen dat dit niet de methode is die de meeste agrariërs voorstaan. Daar zijn het te verstandige mensen voor.

Hopelijk krijg ik geen claim aan mijn broek vanwege dit artikel.

Marius Vos